Punkis de orkesta

Nos tempos que corren, de crisis(pación), non hai chulo que se pague un concerto afamado , desos de 20 ouros en diante. Pero como eu son bastante chula, pois de vez en cando me podía permitir eses excesos.(A clave é non gastar un can en alcohol). Pero de tan chula que son, quedeime sen colegas solventes cos que asistir a eses ansiados concertos de punk. É moi duro ser punki sen ser costras, non sí?? Pois unha vez máis, aquí o compañeiro Julián deu coa solución. Ó novo grupo ó que apoiar non é de street- punk, nin de green-core, nin de rock, ni de Oi!. Non señor, a partires de xa bailaremos e cantaremos ó son da sempre todopoderosa CUMBIA. Absténganse rancios skins, isto é só para punkis de médula, porque aguantar máis de 5 horas seguidas de orquesta nas festas de Muxía éche moi punki. Así que despois do éxito de "Rosiña", canción pachanguera na que o mozo cantaba a Rosiña que non se enfadase pola súa adicción ós bares de mozas nos que hai que pagar, agora nos deleitaremos con éxitos coma "O home ten unha cousiña, pequeniña e regordiña", ou "A filla na porta coma a cabra na horta". E deixaremos de bailar pogo para bailar o agharrado, e cambiaremos os saxos do ska polas trompetas e as turutas da pachanga de tódala vida, e que sexa o que Juan Pardo quera. E a ver se desta se lle ocorre aparecer a Ramoncín.